حال ایران خیلی خرابه. اینترنت 5 روزه که قطعه. تظاهرات شده بعد از افزایش قیمت بنزین. مردم آتیش سوزی کردن یه جاهایی و رفتن توی مغازه ها چیز میز برداشتن بردن. . . یعنی شیشه شکستن رفتن داخل و . .
منم؟
چی بگم. اینجا حرف زیاد میزنن. ادعا نظر همه چیز. طبیعیه. همه حرفی دارن. هرکس نظری داره و فکر میکنه درست فکر میکنه خودش. نمیدونم کی درست فکر میکنه واقعا. نمیدونم داره چی میشه. به هیچ چیز اعتماد ندارم. اما میدونم که نگرانم و حس میکنم ریده شده به کشورم. و حس میکنم. . . تو یه دوره ی عجیبی از تاریخ ایرانیم. البته که ایران همیشه عجیب بوده. کی عادی بوده؟ کی آروم بوده؟ کی مثلا هم چیز عادی بوده واقعا؟ منم دانش ی خیلی بالایی ندارم اما یه چیزو میدونم اونم اینه که دیگه وقت انقلاب تموم شده. دیگه کسی به انقلاب اعتقاد نداره. یعنی . مثلا نمیفهمم آدمایی که اینجا غر میزنن چرا هیچ اتفاق بزرگی نمیفته . . خب ! خب یعنی چی؟ خب تو برو یه اتفاق بزرگ خلق کن! شاید مقتضی ش نیست. شاید همه مون بدون این که بدونیم خفه خون گرفتیم. هرچی هست دست ما نیست. من آدم ی ای نیستم و تصمیم گرفتم تو کشورم تا جای ممکن با امید ادامه بدم به فعالیت. الانم هنوز امید دارم که برگردم و ادامه بدم به فعالیت. بله چرا که نه؟ چون من تو ایران میتونم قهرمان باشم. اما اینجا نهایتا میتونم یه دانشجو یا کارمند تاپ بشم. اما اونجا میتونم قهرمان باشم یونیک باشم چیزی باشم که بقیه نیستن. اینجا هم میشه؟ آره خب راست میگی. آدم اگه بخواد همه جا میتونه این کارو بکنه. ولی اینجا سخت تره. اینجا پول درآوردن راحت تر از ایرانه اما خاص شدن به آسونی ایران نیست. ایران مال ماست. پیف. شات د فاک آپ بابا.
میتونم ,میکنه ,یعنی ,قهرمان باشم ,میتونم قهرمان منبع
درباره این سایت